GERÇEK HABER AJANSI

13 Ekim 2008 Pazartesi

GERÇEK Haber Ajansı, olayların ardındaki siyasi ve toplumsal gerçekleri sergileyen haberlerin, belgelerin ve fotoğrafların derlenmesi ve yayımı için oluşturulmuş bir sanal haber ve fotoğraf bültenidir. Bültende yer alan haber ve fotoğraflar kaynak göstermek koşuluyla kullanılabilir.

GERÇEK Haber Ajansı, görünen ve duyulan olayları ardındaki gerçekleri sergileyerek haberleştirmeyi amaçlıyor; yaygın inanışın tersine, haber ve yorumun birbirinden ayrılamazlığını savunuyor.

GHA haberleri, sınıf mücadelesini yaymak, genişletmek ve birleştirmek için bir araç olarak değerlendirilmek üzere hazırlanıyor. GHA haberleri siyasal ve toplumsal gerçeklerin birer mücadele silahına dönüştürülmesi olanağıdır. Her haberimiz sömürü düzenine ve emperyalizme indirilen birer yumruktur.

GHA haberleri siyasal ve toplumsal gerçeklerin bilgisine dayanan örgütlenme zeminleridir.

Okurlarımızı, GHA haberlerini dikkatlice incelemeye, okumaya, kendi çevrelerinde yaymaya, bu iletilerin okunması ve dağıtımı zemininde örgütlenmeye ve gönüllü muhabirler olarak GHA haber ağına katkıda bulunmaya çağırıyoruz.

GENÇ SOSYALİST

GENÇ SOSYALİST'İN YENİ YAYIN POLİTİKASI> Sosyalist gençlik hareketimizin anti-emperyalist dinamiklere dayanması zorunludur, ancak kitlelerin emperyalizme karşı seferberliği sürecinde, genç sosyalistlerin, hareketin içinde işçi sınıfının çıkarlarını ve bilimsel sosyalizmin ilkelerini ön planda tutmayı gözetecek ve politik tutumlarını emperyalizme karşı mücadeleyle birleştirecek politik olgunluğa erişmelerinin önemi iki kat daha artmaktadır. Bunun için yapılması gereken, çok okumak ve çok çalışmaktır. Sosyalist gençlik hareketi gökten zembille inmiyor, politik, tarihsel ve örgütsel bir mirasın üzerinde yükseliyor. Genç sosyalistlerin bu mirası öğrenmesi ve içselleştirmesi üstlenecekleri görevleri başarmalarının zorunlu koşuludur. Genç Sosyalist dergisi, genç işçilerin, öğrencilerin özlenen politikleşmesine yol gösterebilmek ve örgütlenmelerinin önünü açabilmek için önümüzdeki dönemde gençliğin, özellikle de işçi gençliğin siyasal eğitimine katkıda bulunmayı gözeten yeni bir yayın çizgisi izleyecektir. Sosyalist gençlik hareketinin gelişimi ve örgütlenmesi açısından çok önemli yeni bir evreye giriliyor. Bu evrede, genç sosyalistler, dergimizde aylar öncesinden işaret ettiğimiz toplumsal dinamiklerin ön saflarına çıkma hazırlıklarını tamamlamalı, politik kavrayışlarını ve eğitimlerini ilerletmeli, bu temelde SGB örgütlenmesini hızla geliştirmelidir. Tarih genç sosyalistleri göreve çağırıyor!

NE YAPMALI? NASIL YAPMALI?

Bu tür sorular, tarih boyunca yerleşik düzene boyun eğmek istemeyenlerin, işçilerin, emekçilerin, devrimcilerin, başkaldıranların, ilerici sanatçıların ve edebiyatçıların, aydınların dilinden düşmedi. Müzisyenler bu soruları içeren şarkılar besteledi. Edebiyatçılar bu sorulara yanıt arayan romanlar yazdı. Devrimci aydınlar ve işçiler bu sorularıa yanıt arayışı üzerinden siyasal örgütlenme teorileri ve pratikleri zemininde birleşti. “Ne Yapmalı ve Nasıl Yapmalı? sorularına yanıt arayışı, politik düzlemde, devrimcileri hep meşgul etti. Türkiye devrimcileri açısından bu soru 1960’lar ve 1970’ler boyunca “Hangi yolu izlemeliyiz?” sorusuydu. Uzun süredir ve bugün, soru değişmiş bulunuyor. Artık, izleyeceğimiz yol hakkında aşağı yukarı netleşmiş bulunuyoruz ve bildik yol güzergahında “Hangi pratik adımları nasıl atmalıyız?” sorusu önem kazanmış bulunuyor. Yanıtını aradığımız soru artık bir pratik çalışma planı ve sistemi geliştirmeyi gerektiriyor. Hareketimiz henüz mücadelemizin niteliği ve biçimleri konusunda netleşmiş değildir. Oysa pratik devrimci eyleme yönelecek bir siyasal hareketin temelinde bu konuda berraklaşmak yatar. Soruya yanıt arayışımızda hala ciddi görüş ayrılıklarımız mevcuttur, bu ise ne yazık ki ideolojik kararsızlıklarımızın ve yalpalamalarımızın göstergesidir.

KOMÜNİST PARTİSİ MESELESİ ÜZERİNE TEZLERİMİZ

Mustafa Suphi ve 15’lerin katledilmeden önce TKP’yi kurmalarının 94. yıldönümünde, işçi sınıfımızın öncü partisinin, geleneğimize bağlı ve adına layık bir komünist partisinin eksikliği meselesi devam ediyor. Türkiye Cumhuriyeti’nin derin bir rejim krizi içinde bulunduğu bugünkü koşullarda, bu eksiklik, iç çatışma ve bölünmeler yaşayan siyasal sahnede işçi sınıfımızın elini kolunu bağlıyor. Siyasal kurmaylıktan yoksun işçi sınıfımız, burjuvazinin farklı politikalarının yedek gücü olarak kalıyor, harekete geçemiyor, önünü göremiyor. Sınıf mücadelesini felceden bu meselenin halli, bugün gündemin ilk maddesidir.
TKP’nin adını veya iddialarını taşıyan, kimliğini sahiplenen ama bilimsel sosyalizmden değişik derecelerde uzaklaşan, işçi sınıfının öncü partisi kimliğini tek başına taşıyamayan çeşitli örgütler, aynı nedenlerle bu boşluğu doldurmaktan uzak bulunuyor. İşçi sınıfının siyasal kurmayı işlevini üstlenmiş, burjuvazinin ideolojik-siyasal-ekonomik egemenliğinden bağımsız örgütlenmiş, işçi sınıfının ileri ve öncü unsurlarını birleştirmiş, marksizm-leninizme sımsıkı bağlı, enternasyonalist, yurtsever, devrimci, türk ve kürt halklarının ilerici ve devrimci güçlerini kendi saflarında kaynaştırmış, genç işçilerin mücadele dinamizmini seferber edebilen, sürekliliğini burjuva icazetine bağlamayan bir komünist partisinin inşası, bu boşluğu doldurmanın yegane koşuludur.
10 Eylül 1920 kuruluş geleneğine bağlı bir partiyi inşa sürecinde birleşebilecek kadroların bir bölümü yasal sol partilerde, bir bölümü dar hizip zeminlerinde örgütlüdür. Kadro potansiyelimizin ve yakın toplumsal etki halkamızın ağırlığı, 1990’lardan başlayarak, küçük burjuva demokratlarının, liberallerin, anarşist ve troçkist grupların ideolojik açıdan bozucu etkilerine maruz kalmıştır. Kitle dinamizmi sergileyen ve devrimci irade sahibi unsurlar ise halkçı-devrimci demokrat akıma tutunmuştur. Geriye kalan unsurlar ise yerel grupların ve dergi çevrelerinin sınırlayıcı zemininde hapsolmuş, sendikalarda gündelik çalışmalara kısıtlanmıştır. Kürt halkı içindeki zeminlerimiz ise kürt ulusal demokratik hareketinin savrulmalarına hapsolmuş durumdadır.
Geleneğimize ve marksizm-leninizme bağlı bir komünist partisini, Türkiye Halkları Komünist Partisi’ni (THKP) inşa etmek, 1990’ların tasfiyeci ruhunu altetmekle, kolektif birleştirici bir çabayla mümkün olacaktır. GHA, bu sürecin kolaylaştırıcısı ve ilerleticisi olmayı kendine görev seçmiştir.
GHA YAYIN KURULU

GERÇEK HABER AJANSI HAKKINDA

GERÇEK Haber Ajansı, olayların ardındaki siyasi ve toplumsal gerçekleri sergileyen haberlerin, belgelerin ve fotoğrafların derlenmesi ve yayımı için oluşturulmuş bir sanal haber ve fotoğraf bültenidir.

Bültende yer alan haber ve fotoğraflar kaynak göstermek koşuluyla kullanılabilir.

GERÇEK Haber Ajansı, görünen ve duyulan olayları ardındaki gerçekleri sergileyerek haberleştirmeyi amaçlıyor; yaygın inanışın tersine, haber ve yorumun birbirinden ayrılamazlığını savunuyor. GHA haberleri, sınıf mücadelesini yaymak, genişletmek ve birleştirmek için bir araç olarak değerlendirilmek üzere hazırlanıyor. GHA haberleri siyasal ve toplumsal gerçeklerin birer mücadele silahına dönüştürülmesi olanağıdır. Her haberimiz sömürü düzenine ve emperyalizme indirilen birer yumruktur. GHA haberleri siyasal ve toplumsal gerçeklerin bilgisine dayanan örgütlenme zeminleridir.

Okurlarımızı, GHA haberlerini dikkatlice incelemeye, okumaya, kendi çevrelerinde yaymaya, bu iletilerin okunması ve dağıtımı zemininde örgütlenmeye ve gönüllü muhabirler olarak GHA haber ağına katkıda bulunmaya çağırıyoruz.

Haber ve fotoğraf iletilerinizi gönderme ve muhabirlik başvurularınız dahil her türlü irtibat için aşağıdaki e-posta adreslerimizden birine mesaj göndermeniz yeterlidir:

gha1917@outlook.com.tr

SLOGANLARIMIZ

BÜTÜN ÜLKELERİN İŞÇİLERİ VE EZİLEN HALKLAR BİRLEŞİN!

YAŞASIN İŞÇİLERİN BİRLİĞİ, HALKLARIN KARDEŞLİĞİ!

YAŞASIN SOSYALİZM!

KURTULUŞUMUZ SOSYALİZM, SİLAHIMIZ PARTİ!

İşçi sınıfının ve ezilen halkların ülke sınırlarını aşan çıkarları, emperyalizme karşı mücadelede birliği gerektiriyor. Mücadelenin zaferi, öncü partiyi ve sosyalizm hedefine bağlılığı zorunlu kılıyor. 20. yüzyıldan 21.yüzyıla giderken içinde bulunduğumuz kapitalizmden sosyalizme geçiş çağında bu sloganların geçerliliği devam ediyor.

12 EYLÜL ANAYASASI'NA HAYIR!

AKP'NİN 12 EYLÜL ANAYASASI'NA HAYIR!

12 EYLÜL’E HAYIR!

12 EYLÜL ANAYASASI’NIN RESTORASYONUNA HAYIR!

1961 ANAYASASI VE SEÇİM YASALARI YENİDEN YÜRÜRLÜĞE KONULMALIDIR!

1961 ANAYASASI VE SEÇİM YASALARI TEMELİNDE YENİ BİR KURUCU MECLİS SEÇİLMELİDİR!

1961 ANAYASASINI TAĞYİR, TEBDİL VE İLGA EDEN 12 MART VE 12 EYLÜL DARBECİLERİ VE İŞBİRLİĞİ YAPAN DEVLET GÖREVLİLERİ İLE SİYASETÇİLER YARGILANMALIDIR!

İŞÇİ DÜŞMANI İŞBİRLİKÇİ AKP!

ZAM ZULÜM İŞKENCE, HALK DÜŞMANI AKP!

ÜSTTEKİNE HAN HAMAM, ALTTAKİNE DİN İMAN!

Yaklaşan siyasi ve toplumsal felakete karşı ve bunun kaynağında yer alan emperyalizme bağımlılığı temsil eden başlıca siyasi özne olan AKP'nin faşizan işbirlikçi yönelimine karşı işçi sınıfının ayağa kalkması için bu en güncel sloganlar yükseltilmelidir! AKP'nin gerici söylemiyle maskelenmiş büyük sermaye yandaşlığı teşhir edilmelidir. AKP'nin 12 Eylül faşizminin ürünü ve devamı olduğu vurgulanmalıdır. AKP'ye karşı ülke çapında siyasi taraf olamayan işçi sınıfı, ekmeğini ve haklarını savunamaz.

İŞ-EKMEK-HÜRRİYET SÖMÜRÜYE NİHAYET!

İŞÇİNİN TOKADI TEĞET GEÇMEYECEK!

ŞİŞE CAM PATRONU ŞAŞIRMA, SABRIMIZI TAŞIRMA!

HEPİMİZ YATAĞAN İŞÇİSİYİZ!

4-C STATÜSÜNDE KÖLELEŞTİRİLMEYE HAYIR!

İŞ EKMEK YOKSA, BARIŞ DA YOK!

SOMA İŞÇİLERİNE VERİLEN SÖZLER TUTULSUN!

Türkiye işçi sınıfının en mücadeleci ve örgütlü kesimini oluşturan, 1960'larda DİSK'in kuruluşunda, 15-16 Haziran Büyük İşçi Direnişinde, 1970'lerin kitlesel 1 Mayıs eylemlerinde, DGM'lere karşı siyasal grevlerde ve MESS'e karşı sektörel grevlerde öncü eylemlerin ve mücadeleci geleneğin taşıyıcısı metal işçilerinin, cam işçilerinin, işçi sınıfının yeni mücadele dalgasının yükselişine öncülük eden, başkentte ve bütün ülkede AKP hükümetine karşı seferber olan Yatağan işçilerinin güncel mücadele sloganları, kriz ortamında bütün işçi sınıfına yol gösteriyor.

CAN PAZARI YAZILARI 3

İstanbul'dan Denizli'ye giden 71322 numaralı Pamukkale Ekspresi'nin bazı vagonları, 2008 kış aylarında bir gün, Çöyürlü istasyonundan ayrıldıktan sonra 2 buçuk kilometre ilerdeki Çat deresi mevkiinde raydan çıktı. Gece saat 03:00 civarında, Merkeze bağlı Çöyürler Köyü ile Ahiler Köyü arasında meydana gelen kazada 9 kişinin hayatını kaybettiği, 30 kişinin de yaralandığı belirtildi. Kaza sonrası olay yerine gelerek incelemelerde bulunan Kütahya Vali Yardımcısı Ömer Eru, kazanın don nedeniyle meydana geldiğini, kaza sırasında bölgede hava sıcaklığının -12 derece olduğunu belirterek, kazanın suçunu “doğa koşullarına” yükledi. Oysa 1990 yılında da aynı noktada bir tren kazasının meydana geldiği biliniyordu. 9 kişinin ölümü 30 kişinin yaralanması ile sonuçlanan

Kütahya'daki tren kazasına ilişkin soruşturma sonucunda hızlı tren kazasında olduğu gibi işçiler tutuklandı. Birçok yerinden kırılan rayların kazaya yol açtığı bilinirken, yetkililer rayların ihmal ve bakımsızlık sonucunda kırıldığını açıklamaktan kaçınıyordu. 3 hat görevlisi TCDD çalışanı; şube şefi, kısım şefi ve yol takım çavuşu ile 2 makinist sorgulanmak üzere göz altına alındı. Sorgulamadan sonra makinistler serbest bırakılırken, işçiler ''ihmalde bulunarak birden fazla kişinin ölümüne neden oldukları'' iddiasıyla tutuklandılar. Yetkililer, 3 gün önce raylarda bakım yapıldığını ve bunun TCDD çalışanlarının sorumluluğunda gerçekleşmesi neden ile tutuklanma kararının alındığını ileri sürdü. Ancak Birleşik Taşımacılık Sendikası (BTS) 1 No'lu Şube Başkanı Hasan Bektaş, tren kazasının meydana geldiği bölgede, raylardaki kopukluk ya da teknik sorunların önceden anlaşılmasını sağlayan ''CTC (Sinyalle Kontrol Merkezi)'' sisteminin bulunmadığına dikkat çekiyordu. Bektaş, bunun yatırım eksikliğinin bir sonucu olduğu üzerinde duruyordu. Kazanın meydana geldiği bölgedeki rayların 1989 yılından beri yenilenmediğini, bu rayların Güney Afrika'dan alındığını anlatan Bektaş, 1998'den 2006 yılına kadar demiryolu çalışanı sayısında azaltmaya gidildiğini, eksik yatırım ve yetersiz personel sayısının kazanın birinci nedeni olduğunu savundu. Bektaş, demiryollarının yüzde 60'ında kullanılmayan CTC sisteminin bu tür kazaları önlediğini de vurguladı.

"CTC" adı verilen ve raylara 16 volt akım verilerek, kopukluk ya da teknik sorunların önceden anlaşılmasını sağlayan sistem, kazanın yaşandığı bölgede bulunmuyordu. Bu bölgede bu tür arızaları tespit edemeyen, sadece trenin sevkini sağlayan 'TMİ' adı verilen bir sistem kurulu. CTC, Trakya - Sirkeci, Haydarpaşa - Sivas, Sivas - İskenderun hatlarında bulunmakta. Bu sistem olsaydı, iki rayın birleşme noktasındaki 40 santimetre kopukluk anlaşılacak, sinyalizasyon kırmızıya döneceği için makinist yola devam etmeyecek, kaza da olmayacaktı. 1965 yılından bu yana dünyanın tüm ülkelerinde kullanılan CTC sisteminin ülkemiz demiryollarının sadece yüzde 40'lık bir bölümünde kullanıldığını söyleyen Bektaş, geçtiğimiz yıl İstanbul'da iki kez conta kopması yaşandığını ancak CTC sayesinde kazanın meydana gelmediğini de hatırlattı. Bektaş, rayların denetimini sağlayan yol bekçilerinin başka görevlere verildiğini de ileri sürerek, ''Bu görevliler buralardan alındıysa, bu bölgelere CTC kurmak zorundasınız. 'Soğuktan conta kopması yaşandı' deniyor. Bu düşünce ile dünyanın daha soğuk ülkelerinde tren çalıştırmamak lazım. Ancak Rusya'da ve Avrupa'nın kuzeyinde trenler sorunsuz çalışıyor. CTC gibi yolları denetleyen sistemleri çok iyi kullanıyorlar'' diye konuştu.Kütahya’da meydana gelen tren kazasının ardından yaşananlar ise 2004 yılında meydana gelen hızlı tren kazasını hatırlattı. 22 Temmuz 2004’te İstanbul-Ankara seferini yapan Yakup Kadri Karaosmanoğlu adlı hızlandırılmış trenin uğradığı kazanın ardından ihmal tartışmaları gündeme gelmiş ancak yetkililer bu doğrultuda çelişkili açıklamalar yapmışlardı. Yine bu kazada da ilk sorgulananlar makinist ve teknisyenler olurken, devletin uyguladığı politikaların sorgulanmasından kaçınılmaya çalışılmıştı.

AKP döneminde tren kazalarındaki artış dikkati çekerken, kazaların basına yansıtılmadığı da görülüyor. Bunun en somut örneğini, Erdemir AŞ.’ye ait lojistik taşımacılığında meydana gelen tren kazası oluşturuyor. Demiryollarının sermayeye açılmasında önemli bir rol oynayan Erdemir AŞ ile TCDD arasında imzalanan anlaşma sonucunda Divriği –İskenderun hattında 19 Eylül 2005’te meydana gelen kaza basına yansıtılmadı. Kazanın sonucunda 2 lokomotif , 30 vagon ve 10 km’lik demiryolu kullanılmaz hale geldi. Kazanın zararı ise TCDD’ye yıkıldı.

Tartışmaya açılmayan diğer 2 önemli kaza ise, Lala Bel-Ankara Garı tren kaçması ile Sivas Avşa’da heyelan nedeni ile tren devrilmesi. Yük treninin freninde boşalma sonucunda tren Lala Bel mevkiinden Ankara Garı’na kadar sürüklenmiş, bunun sonucunda 2 kişi yaşamını yitirirken, 35 vagon kullanılmaz hale gelmişti. 2007 Mayısı’nda Sivas Avşa ‘da meydana gelen kazada ise yol bakım ve personel yetersizliği sonucunda yola heyelan gelmesi nedeni ile tren devrilmiş, 1 tren işçisi ile 3 tren işçisi yaralanmıştı.

CAN PAZARI YAZILARI 2

DAVUTPAŞA KATLİAMI UNUTULDU, YENİSİ OLANA KADAR!

2008 yılında işyerlerinde kanlı haftaları geride bıraktığımızı unutmamalıyız. Madenlerde, fabrikalarda çalışan bir çok kardeşimiz yaralandı. Bazıları kalıcı olarak sakatlandı. Çok sayıda işçi alınteri dökerken ve ailesinin geçimini sağlamak için uğraşır didinirken hayatını kaybetti.

Bir ülkenin insanları ancak savaşta bu kadar çok can kaybına uğrar, telef olur. Doğu illerinde süregiden çatışmalarda gerçekleşen can kayıpları ve yaralanmalar, fabrikalarda ve şantiyelerde meydana gelen iş kazalarıyla karşılaştırıldığında, solda sıfır mertebesinde kalıyor. Memleket sathında gerçek savaşın hangi zeminde yürüdüğünü gösteren çarpıcı bir “ayrıntıyla” yüzyüzeyiz. Fabrikalarda, şantiyelerde, madenlerde ve yollarda bir katliam devam ediyor ve bu katliamın kurbanları nedense hep aynı saflardan çıkıyor: işçi sınıfı saflarından!

Çarpıcı olan bir başka gerçek, işçilerin maruz kaldığı bu katliamın kamuoyunda tam bir suskunlukla karşılaşmasıdır. Ülkeyi karıştırmak ve çökertmek peşindeki emperyalizmin ve işbirlikçilerinin sesi çok çıkan gürültücü yazarları, devlet kurumlarının yöneticileri, sendikaların sarı yetkilileri sessiz kalarak veya sıkıştıklarında suçu birbirleri üzerine atmaya çalışarak olayları geçiştiriyor. Ölen, yaralanan ve sakat kalan işçilerin ve arkada kalan yoksul ailelerinin acısını “türban” ve "Ergenekon" gibi tartışmalar ile örtmek istedikleri biliniyor.

2008 başlarında gerçekleşen iş kazalarından birini serbestleştirme ve özelleştirmenin kazalara davetiye çıkarmak anlamına geldiği gerçeğini göstermesi bakımından özellikle hatırlatmak ve dikkat çekmek istiyoruz: İstanbul Davutpaşa’daki kaçak havai fişek imalathanesi patlaması…

İstanbul Davutpaşa’da, kaçak bir maytap ve havai fişek atölyesinde çıkan yangın, kısa bir süre sonra korkunç bir patlamaya neden oldu. Patlamanın yaşandığı kaçak atölyenin de içinde bulunduğu beş katlı iş merkezinin harabeye döndüğü patlamada, aralarında atölye çalışanları ve dışarıdan yangını seyredenler de olmak üzere yirmi kişi hayatını kaybetti, toplam 117 kişi de yaralandı.

Felaketin faturası yine emekçilere çıktı. Olayda ölen ve yaralananların hemen hepsi harabeye dönen iş merkezinde bulunan atölyelerde çalışan işçilerdi. NTV televizyon kanalında, ölen genç işçilerden birinin ağabeyi ile yapılan röportaj, durumu özetler nitelikteydi. Kardeşini yeni kaybetmiş olan acılı ağabey, kendisiyle yapılan röportajda kardeşinin 400 YTL maaş karşılığında sigortasız çalıştığını, her gün Bağcılar’daki evlerinden Davutpaşa’da bulunan atölyeye yürüyerek gidip geldiğini anlattı.

Davutpaşa’da patlayan, kapitalist sömürünün vahşet dolu gerçekleriydi! Özelleştirmeler, denetimsizlik ve kuralsızlık sarmalında faaliyet gösteren Türkiye kapitalizminin kazanç düşkünlüğü vicdansızlığına bulanmış acımasızlığıydı!

Barut ve patlayıcı maddelerin üretimi 1955 öncesinde devlet tekeli altındaydı. 1955’de DP hükümeti döneminde 6551 sayılı yasa ile bu işkolunda devlet tekeli kaldırıldı ve sektör özelleştirildi. Barut, patlayıcı maddeler ve av malzemeleri gibi malların üretimi, satışı ve ithalatı serbestleştirildi. Son yıllarda görgüsüz ve gösterişli zengin düğünleri pazarının hızla büyümesiyle hızlı ve kuralsız gelişen oysa tehlikeli ve sıkı devlet denetiminin zorunlu olduğu böyle bir işkolunda, serbestleştirme ve özelleştirmenin kazalara davetiye çıkarmak anlamına geldiği, Davutpaşa olayında bir kez daha ve açıkça anlaşıldı.

Yasanın öngördüğü ve yürürlükteki 1987 tarihli ve 6551 sayılı tüzükle sağlanması beklenen devlet denetiminin etkisizliği, işçilerin ve halkın can güvenliğini açıkça tehlikeye atıyor.

Piyasayı serbestleştiren, tehlikeli ve patlayıcı maddelerin imalini, depolanmasını, naklini ve pazarlanmasını serbest ticaretin ve kazancın konusu haline getiren tercih, Davutpaşa katliamının başlıca sorumlusudur. 6551 sayılı ve 1987 tarihli Tekel dışı Bırakılan Patlayıcı Maddelerin Üretimi, Satışı, Depolanması, İthali ve Denetimi hk Tüzük, Kimyasal Maddelerle Çalışmalarda Sağlık ve Güvenlik Önlemleri hk 2003 tarihli Yönetmelik, Patlayıcı Ortamların Tehlikelerinden Çalışanların Korunması hk 2003 tarihli Yönetmelik, bir dizi önlem ve denetimi kağıt üstünde hükme bağlamaktadır. 6551 sayılı tüzüğe göre denetim yükümlülüğü İçişleri Bakanlığına, İstanbul Emniyet Müdürlüğüne, İstanbul Valiliğine, Genelkurmay Başkanlığına, Büyükşehir ve İlçe Belediyelerine, Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı Bölge Çalışma Müdürlüğüne, Sanayi ve Ticaret Bakanlığına ve Çevre Bakanlığına ayrı ayrı görev ve sorumluluklar vermektedir. Oysa havaya uçan ve can alan bu imalathanenin denetimi konusunda bu resmi makamların hiç biri bu tüzükte öngörülen sorumluluklarını yerine getirmemiştir. Neredeyse İstanbul’daki devlet yetkililerinin tamamı ve hükümetin yarısı bu olayın sorumluluğunu taşımaktadır.

Görevlerini ihmal ettiği açıkça ortaya çıkan bu yetkililer, olayın kamuoyuna yansıması ertesinde suçu birbirlerinin üzerine atarak temize çıkmaya çalıştı.

İstanbul Valisi Güler, patlamanın tahribatı ve can kaybının yaşanan acıların büyüklüğü yetmezmiş gibi, bizi “daha kötüsü olabilirdi” diyerek korkutuyordu; birilerinin İstanbul Valisine, “tedbir alınsaydı ve denetim yapılsaydı bu kaza hiç olmayabilirdi” gerçeğini haykırması gerektiği ortadaydı!

Valinin “ruhsat veren makamların işyerlerini denetlemesi gerekirdi” diyerek suçu Belediye ve diğer devlet yetkililerine atması suçlulara özgü bir telaşı yansıtıyordu.

Yasa ve tüzük hükümleri, hem Belediyeyi hem de Valiliği ve diğer Bakanları açıkça sorumlu tutuyordu!

Büyükşehir Belediye Başkanı Topbaş ise “denetim yetkisi ilçe ve ilk kademe belediye görevlilerinde” ve “ruhsat konusu emniyet müdürlüğü ve valiliğin üzerinde” diyerek suçu kendisi dışındakilerin üzerine atma telaşındaydı!

Bu gidişle, Davutpaşa olayının sorumluluğu da imalathanede çalışan işçilerin ya da ilçe belediyesinde denetim görevini aksattıkları bahanesiyle belediye zabıta görevlilerinin üstüne yıkılırsa şaşmamak gerektiği anlaşıldı…

Davutpaşa katliamına, tehlikeli ve sıkı denetim altında faaliyet göstermesi zorunlu bir sektörün, serbest piyasanın kazanç hırsına açılması yol açmıştır! Kazanç hırsını gözeten ama insan hayatını göz ardı eden hükümet yetkililerinin yasal görevlerini ihmal etmeleri yüzünden, işlemesi öngörülen bütün mevzuat, serbest piyasa mantığı koşullarında etkisiz kalmaktadır.

Şahıslarında bu mantığı temsil eden ve görevlerini ihmal ettikleri anlaşılan İstanbul Valisi, İstanbul Büyükşehir ve İlçe Belediye Başkanları, İçişleri Bakanı, İstanbul Emniyet Müdürü, Genelkurmay Başkanı, Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanı, Bölge Çalışma Müdürü, Sanayi ve Ticaret Bakanı ve Çevre Bakanı ayrı ayrı ve bir arada olayın politik, manevi ve hukuksal sorumluluğunu taşımaktadır. Üzerinden aylar geçmesine karşın, sorumluların hesap vermediği bir kenara yazılmalı.

CAN PAZARI YAZILARI 1

İŞ KAZASI DURUMUNDA NE YAPMALI?

Tuzla,Gebze,Kocaeli bölgelerinde yaşanan ve hemen hiç biri büyük sermaye basın ve yayın organlarında duyurulmayan iş kazalarından birkaç örneği sizlere duyurmak ve böyle olaylarda yapılması gerekenleri tartışmak istiyoruz.

Son aylarda iş kazaları seri cinayet görünümüne bürünen Tuzla tersanelerinde çok sayıda işçi kardeşimizi kaybettik.

Ocak 2008'de tanık olunan birkaç kaza örneğini hatırlayalım.

Örneğin 14 Ocak günü Tuzla’da bulunan Kalkavanlar’a ait Sedef Tersanesi’nde yaşanan kazada Onur Bayoğlu isimli işçi hayatını kaybetti. Olayın üzerine Tuzla tersanelerinde bir bildiri dağıtan Tersane İşçileri Birliği Derneği (TİB-DER), Bayoğlu’nun kendisine emniyet kemeri verilmemesi yüzünden öldüğünü duyurdu. TİB-DER, yaşananın bir kaza değil, işverenin ihmalinden kaynaklanan bir iş cinayeti olduğunu duyurdu. 19 yaşındaki Bayoğlu’nun Giresun’dan gelerek Kalkavanlar’a ait Sedef Tersanesi’nde çalışmaya başladığı belirtilen bildiride, Elkon Gemi isimli taşeron şirket tarafından istihdam edilen ve elektrik işi yapan Bayoğlu’nun, “Mukaddes Kalkavan” isimli kuru yuk gemisinin ambarında çalıştığı sırada düştüğü ve emniyet kemeri olmadığı için öldüğü belirtildi. Ambardaki demir ızgaraların döşenmesi sırasında yaşanan kazanın ardından ambulansla GİSBİR hastanesine kaldırılan Bayoğlu, hastanede yaşamını yitirdi. Bayoğlu’nun cenazesi Tuzla Devlet Hastanesi morguna kaldırıldı.

16 Ocak günü Gölcük Tersane Komutanlığı'nda meydana gelen kazada askeri tersanede işçi olarak çalışan A.P. taşlama yaptığı sırada cihazın salgı yapmasından dolayı iki elini yaktı. Ellerinden yaralanan işçinin kaldırıldığı Gölcük Devlet Hastanesi'nde tedavi altına alındığı öğrenildi.

Bahçecik Beldesi Serbest Bölge'de meydana gelen diğer bir kazada ise O.Ö., kaldırmakta olduğu ağır malzemenin üzerine düşmesiyle yaralandı. Yaralı işçi kaldırıldığı Kocaeli Devlet Hastanesi'nde tedavi altına alındı.

Bahçecik Beldesi Kolej Caddesi üzerinde faaliyet gösteren özel bir işletmede meydana gelen iş kazasında ise M.B., taşımakta olduğu malzemenin üzerine düşmesiyle yaralandı. Yaralı işçi kaldırıldığı Kocaeli Devlet Hastanesi'nde tedavi altına alındı.

İzmit Yeniköy beldesinde meydana gelen başka bir iş kazasında Y.P.sağ elini makinaya kaptırması sonucu yaralandı. Yaralı işçi kaldırıldığı Kocaeli Devlet Hastanesi'nde tedavi altına alındı.

İzmit Ford Otosan Tesisleri'nde meydana gelen iş kazasında ise S.K., üzerine ağır bir malzemenin düşmesiyle yaralandı. Yaralı işçi kaldırıldığı Kocaeli Devlet Hastanesi'nde tedavi altına alındı.

Bir diğer iş kazası ise Gebze ilçesi Özgürlük Mahallesi'nde meydana geldi. Bölgede faaliyet gösteren özel bir tesiste işçi olarak çalışan Ö.K. geçirdiği iş kazası sonrasında çeşitli yerlerinden yaralandı, Yaralı işçi kaldırıldığı Gebze Devlet Hastanesi'nde tedavi altına alındı.

Kazaların hepsinin ortak özelliği, işçi güvenliği için gerekli önlemlerin alınmamış ve uygulanmamış olması. Gebze- Kocaeli bölgesinde birkaç gün içinde peşpeşe bu kadar sık kaza olması, güvenlik için gerekli denetimlerin yapılmadığını gösteriyor. Kazaların sermaye tekellerinin sahibi olduğu basın yayın organlarında haber değeri taşımaması ve yer almaması veya gözden kaçacak kadar küçük yer verilmesi, işyerlerinin isimlerinin gizlenmesi dikkat çekiyor.

Bölgeyi bir can pazarına çeviren sermayedar sınıfı, sadece işçilerin alınterini gasbetmekle yetinmiyor. Üretim bandından çıkan her ürünün ve geminin, inşa edilen her binanın harcına işçilerin kanını ve canını katarak sermayesini bu yolla da büyütüyor ve biriktiriyor.

Can Pazarı dizimizin bu ilk yazısında, bir iş kazası olduğunda yapılması gereken yasal işlemleri ele alacağız: Herhangi bir işyerinde iş kazası gerçekleştiğinde, patronun yapması gereken yasal bazı işlemler var. Bu işlemlerin harfi harfine takip edilmesini sağlamak işçilerin elinde. Aksi takdirde, olayın olduğu gün sigorta yapılması, olayın gizlenmesi ve resmi makamlara aktarılmaması, işçinin tazminat hakkını ortadan kaldırabilir. Bu konuda işyerindeki işçilerin bilinçsiz ve duyarsız olması patronun iş güvenliği konusunda bildiğini okumasına neden olacaktır.

Aşağıdaki hususların yerine getirilmesi yalnızca bireysel bir çabayla değil, örgütlü ve toplu bir çabayla gerçekleştirilebilir. İşi oluruna bırakırsak aşağıdaki işlemlerin çoğu patron tarafından gerçekleştirilmeyecektir.

1. Kazaya uğrayan sigortalının dosyasına Sosyal Sigorta Kurumu tarafından el konuluncaya kadar sağlık durumunun gerektirdiği sağlık yardımları (İşyeri doktoru işyerinde ise işyeri doktorunca, sağlık memuru varsa o an için yapılabilecek ilk müdahale) yapılır. Pratikte bu yardım çoğu zaman özel klinikler üzerinden yapılabilmektedir. İlk tedavi ve müdahale yapan doktorun ayrıntılı bir adli rapor düzenlemesini talep edelim ve adli vaka bildirimi için kolluk kuvvetlerine haber vermelerini isteyelim. Bu isteğimizin hayata geçmesi için özel klinik ve doktor üzerinde toplumsal baskı kurmak gerekebilir.

2. Görgü şahitlerinin ifadesi alınarak işverence 3 nüsha halinde olayın ayrıntılı bir şekilde tutanağa geçirilir. Tutanak işveren veya vekili ve görgü şahitlerince imzalanır. Kaza tutanağının bir kopyasını edinelim. İşveren baskısıyla işverenin kusurunu azaltacak yönde tanık ifadeleri olabilir, kendi tanıklarımızı işverenin bilgi ve denetimi dışında ifade vermeye davet edelim.

3. Kazanın meydana geldiği yer zabıtasına (Jandarma veya Emniyet Birimleri) derhal yazı ile bildirim yapılmasını isteyelim.

4. İşveren Sosyal Sigortalar Kurumu ilgili Sigorta Müdürlüğüne kaza anından itibaren en geç 2 gün içinde Vizite Kağıdı ve iş Kazası Bildirim Formu ile yazılı bildirimde bulunmak zorundadır. İşveren bildirimde bulunmayabilir, biz yazılı dilekçeyle Sigorta Bölge Müdürlüğü’ne 2 gün içinde bildirim yapalım!

5. Kurum Müfettişlerince soruşturma için gelindiğinde, işçinin fiilen işe başlamadan kendisinden alınan veya işyeri doktorunca tanzim edilen doktor raporu (iş ağır ve tehlikeli işe giriyorsa, akciğer grafisi ve kan grubu belgesi "Ağır ve Tehlikeli İşlerde Çalışabilir" raporu ) ve iş kazası anında işverence tutulmuş bulunan tutanağın bir nüshası dosyada yer alacaktır. Dosyadaki tüm bilgi ve belgelerin bir kopyasını edinelim. Özel klinikte tedavi yapılmışsa adli raporun da dosyada yer alması gerekir.

6. İş kazası Cumhuriyet Başsavcılığına intikal ettirilir ise Başsavcılıkça istenilen belgeler bir dosya halinde bu makama gönderilir.

Anlatılanlar kaza olduktan sonra işçilerin hakkını araması, tazminatını alması, açılan kamu (ceza) davası ve tazminat (iş mahkemesi) davasını kazanmak için işçinin elindeki kozlar olacaktır.Bu bilgileri öğrenmenin ve işçi arkadaşlarımızla paylaşmanın, daha iyi bir hayatı kazanma mücadelemizde bizlere yardımcı olacağını umuyoruz.

İşçi haklarıyla ilgilenen, kapitalist can pazarından kurtulmak isteyen ve bunun için mücadeleyi amaçlayan bütün işçileri, CAN PAZARI dizimizi dikatlice okumaya, incelemeye ve bir mücadele rehberi olarak kullanmaya çağırıyoruz.

Dizimizde ele alacağımız konularda her türlü düşünce ve önerilerinizi, yeni haber ve bilgilere ilişkin katkı ve değerlendirmelerinizi, varsa eleştirilerinizi, yüzyüze görüşmeler yoluyla sözlü olarak veya yazılı mektup ve mesajlarınızla bize iletebilirsiniz.

Bizimle aşağıdaki e-posta adreslerinden irtibat kurabilirsiniz:

gercekhaberajans@gmail.com
GERCEK-HABER@yahoogroups.com

GERÇEK HABER AJANSI

13 Ekim 2008 Pazartesi

KIZIL YARDIM

GENÇ SOSYALİST

NE YAPMALI? NASIL YAPMALI?

KOMÜNİST PARTİSİ MESELESİ ÜZERİNE TEZLERİMİZ

OKUNMASI GEREKENLER

GERÇEK HABER AJANSI HAKKINDA

SLOGANLARIMIZ

Blog Arşivi

SON 30 GÜNDE İZLENME İSTATİSTİKLERİMİZ

ETİKETLER

CAN PAZARI YAZILARI 3

CAN PAZARI YAZILARI 2

CAN PAZARI YAZILARI 1